In dem Steingebäude hinter uns wurde früher, geschützt gegen die Witterung, die Wäsche in einem großen, von einer Quelle gespeisten Becken gewaschen. Das Wasser war im Winter sehr kalt, aber man sieht auch einen Kamin, der früher vielleicht zum Aufwärmen der Hände und Erhitzen des Wassers gedient haben mag.

Im Sommer trafen sich die Frauen an den Waschplätzen an der Bourbince und am Kanal, um gemeinsam die Wäsche zu bleuen.

Die Quelle dieses Waschhauses diente auch zur Bewässerung der Gärten über kleine Becken, aus denen die Gärtner Wasser für das Gemüse schöpfen konnten.

Für die Stadtentwicklung von Génelard spielten die Wasserläufe (die Bourbince und der Canal du Centre) eine wichtige Rolle.

Die erste Bewohner Génelards siedelten sich an der Bourbince an einer der Furten an und förderten das Wachstum der Stadt, denn der Fluss hatte mehrere Funktionen:

– als Wasserlieferant war er die wichtigste natürliche Ressource für das tägliche Leben, die Gerbereien, das Handwerk und den Kanal;

– als Energiequelle für die Mühlen (14 Mühlen im Jahr 1807).

Der Kanal begünstigte den Aufschwung, denn er bot einen neuen Transportweg, der schneller und einfacher als die schlammigen Wege damals war.

Diese beiden Wasserläufe prägten die lokale Identität und unterstrichen die Attraktivität dieses Landstrichs.

Um das kostbare Wasser nicht zu verschwenden, das umso teurer ist, als es gefördert, aufbereitet und transportiert werden muss, hat die Stadt allen neuen Bauten die Installation eines Regenwasserauffangbeckens auferlegt.

Plötze, Karpfen, Hechte und Zander gelten als das größte Anglerglück. Der lokale Fischereiverband setzt jedes Jahr Fischbrut im Kanal aus und organisiert beliebte Wettkämpfe.

Die „blauen“ Steine des Waschhauses: Besichtigen Sie die Gryphäen-Fossilien.

Het stenen gebouw achter ons was een washuis dat door een bron van water werd voorzien. Hierin kon

men beschut van weer en wind de was doen. ‘s Winters zal het water behoorlijk koud zijn geweest, maar de schoorsteen wijst erop dat er een soort verwarming was voorzien. Was deze bedoeld om de handen of om het water op te warmen? We weten het niet.

‘s Zomers kwamen aan riviertjes als de Bourbince en het kanaal de vrouwen op bepaalde plekken samen om de was te schrobben.

Tegenwoordig levert de bron van het washuis het water voor de tuinen. De tuinier kan uit kleine bassins het water voor zijn tuin putten.

In de ontwikkeling van Génelard heeft water (de rivier de Bourbince en het Canal du Centre) een bijzonder

belangrijke rol gespeeld.

Langs een van de doorwaadbare plaatsen van de Bourbince vestigden zich de eerste inwoners van

Génelard. Bovendien heeft de rivier de groei van het dorp gestimuleerd doordat de Bourbince diende als:

– waterleverancier, van primair belang voor het dagelijks leven, de leerlooierijen, de kunstnijverheid en later het kanaal;

– energievoorziening voor de molens (14 molens in 1807!).

Het kanaal zorgde voor nieuwe groei. Het vervoer over water ging veel sneller en gemakkelijker dan over de

onverharde paden van die tijd.

Beide waterwegen hebben de plaatselijke identiteit gevormd en maken het landschap extra aantrekkelijk. Om verspilling tegen te gaan van dit kostbare water, dat nog kostbaarder wordt als het opgepompt, behandeld en getransporteerd moet worden, heeft de gemeente voor nieuwe bouwwerken de verplichting gesteld dat het regenwater moet worden opgevangen.

Voorns, karpers, snoeken en snoekbaarzen zijn favoriet bij veel vissers. De plaatselijke visvereniging zet elk jaar vis uit in het kanaal en organiseert populaire viswedstrijden.

De « blauwe » stenen van het washuis: bekijk er de fossielen van de Gryphaea, een schelpdier.